زندگی رنگی | همه ی ما بی آنکه بدانیم چرا از ده روز مانده به سال جدید گندم یا عدس را سبز می کنیم یا اینکه هر طوری شده برای سفره هفت سین خود سبزه می خریم و نمی گذاریم سفره ی ما بدون سبزه باشد و روز ۱۳ بدر آن را به آب روان می سپاریم . آیا فلسفه ی این کار را می دانید ؟
در ایران باستان رسم بر این بود که بیست و پنج روز قبل از نوروز در کاخ پادشاهان دوازده ستون از خشت خام برپا میساختند و بر هرکدام یک نوع غله میکاشتند و معتقد بودند اگر سبزهها خوب بروید سال پر برکتی است.
در ایران باستان دانههای گندم، جو، برنج، لوبیا، عدس، ارزن، باقلا، نخود و کنجد را بر این ستونهای خشتی میکاشتند و روز ششم فروردین آنها را برمی چیدند و به نشان برکت و باروری در تالارها پخش میکردند و معمولا سه قاب از سبزه به نماد اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک بر خوان میگذاشتند و اغلب کنار آنها گندم، جو و ارزن که نقش مهمی در خوراک مردم داشتند سبز می کردند تا سبب فراوانی این دانهها در سال جدید گردد.