این بازی پرسپولیس از نظر فنی و البته فوتبالی که هر دو تیم پرسپولیس و پیکان ارائه دادند بسیار جذاب بود و دو تیم بارها و بارها برای گل‌زنی تلاش کردند. اما نکته قابل توجه این بازی لشگر مصدومان پرسپولیس و تیم نصفه و نیمه یحیی سرمربی پرسپولیس بود که پا به این مسابقه گذاشت و با وجود انبوهی از مشکلات توانست سه امتیاز بازی پرسپولیس را کسب کند.
پرسپولیس در این بازی مرتضی پورعلی‌گنجی، مهدی ترابی، وحید امیری، امید عالیشاه، میلاد سرلک و یاسین سلمانی را در اختیار نداشت و علیرضا بیرانوند و حسین کنعانی‌زادگان هم با خستگی از اردوی تیم ملی پا به این مسابقه گذاشتند.
شاید خوش‌بین‌ترین هوادار هم تصور نمی‌کرد که پرسپولیس در بازی پنج‌شنبه بتواند چنین برد قاطعی را به دست آورد و حتی عده‌ای تصور می‌کردند که پرسپولیس در این بازی شکست بخورد، اما پرسپولیس نشان داده که هر گاه زمین بخورد قوی‌تر از قبل بلند می‌شود؛ این چیزی است که از دوران حضور برانکو در این تیم به یادگار مانده و او بود که جنگیدن با دست‌های خالی را در این تیم بنا نهاد و تا به امروز این موضوع ادامه داشته است.
اگر بخواهیم به اتفاق ویژه‌ای در این هفته از لیگ اشاره کنیم، بدون شک برد پرسپولیس یکی از اتفاقات ویژه هفته است. یحیی و کادرش ثابت کردند که در شرایط سخت هم توان بلند شدن، جنگیدن و بردن را دارند و انگیزه آن‌ها برای موفقیت انتها ندارد.
کاش مدیران این باشگاه احترام بیشتری برای این تیم قائل بودند و مشکلات تیم را به حال خود رها نمی‌کردند. پرسپولیس تیمی عالی با دست خالی است.
