بیماری های مقاربتی/ انتقال بیماری از طریق روابط جنسی / علائم بیماری مقاربتی در زنان و مردان

انواع بیماری های مقاربتی و علائم آنها

برخی روابط پرخطر و محافظت نشده می تواند تبعات فراوانی برای افراد به دنبال داشته باشد که یکی از این تبعات انتقال انواع بیماری های مقاربتی است.
انواع بیماری های مقاربتی

بیماری‌هایی که از طریق روابط جنسی (سکسی) انتقال پیدا می‌کنند، به عنوان بیماری‌های مقاربتی یا بیماری‌های زناشویی شناخته می‌شوند. این بیماری‌ها معمولاً از طریق تماس جنسی با شخصی که با عامل بیماری آلوده است، منتقل می‌شوند.

بیماری‌های مقاربتی از دسته بیماری‌هایی هستند که می‌توانند به سرعت منتقل شوند و مشکلات بسیاری برای افراد مبتلا ایجاد کنند. بنابراین لازم است که برای تشخیص و درمان این بیماری‌ها به دکتر عفونی، دکتر زنان و یا دکتر اورولوژیست مراجعه کنید.

علت گشادی واژن و راه درمان آن

بیماری های مقاربتی در زنان

زنان بیشتر از مردان به بیماری‌های مقاربتی دچار می‌شوند. یکی از اصلی‌ترین مواردی که باعث این اتفاق می‌شود، کوتاه بودن پرینه و نزدیک بودن مجرای ادراری، واژن و مقعد به یکدیگر است. از طرفی معمولا خانم‌ها سکس محافظت‌نشده‌ دارند و این مسئله باعث ایجاد تغییر در فلور طبیعی واژن می‌شود. بنابراین احتمال ابتلا به بیماری‌های مقاربتی به طرز چشمگیری افزایش پیدا می‌کند.

علائم بیماری های مقاربتی در زنان

هر یک از بیماری‌های مقاربتی علامت خاص خودش را دارد. اما معمولا از بیشترین علائمی که در بیماری‌های مقاربتی زنان دیده‌می‌شود، ترشح، خارش، سوزش و درد هنگام نزدیکی است. خونریزی بعد از نزدیکی نیز در این بیماری‌ها شایع است. کسانی که علائم هنگام بیماری‌های مقاربتی دارند، احساس طبیعی ندارند و ممکن است چرخه‌ی قاعدگی آنها نیز تحت تاثیر قرار بگیرد. از دیکر علائمی که در بیماری‌های مقاربتی در زنان دیده‌می‌شود، پاپ اسمیر مختل شده‌است.

علائم بیماری مقاربتی در مردان

احتمال انتقال بیماری مقاربتی فاقد علائم وجود دارد؛ اما برخی از بیماری های مقاربتی مزمن با علائم آشکاری همراه هستند. شایع ترین علائم در مردان شامل موارد زیر هستند:

درد یا ناراحتی در طول رابطه جنسی یا ادرار کردنزخم ها، برآمدگی ها یا بثورات در اطراف آلت تناسلی، بیضه ها، مقعد، باسن، ران یا دهانترشحات غیرمعمول یا خونریزی از آلت تناسلیبیضه های دردناک یا متورم

انواع بیماری های مقاربتی

عفونت های مختلفی می توانند از راه جنسی انتقال یابند. شایع ترین بیمارری های مقاربتی در زیر شرح داده شده است.

کلامیدیا

باکتری های خاصی در ایجاد کلامیدیا نقش دارند. بر اساس اعلا مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) این بیماری یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی است. بسیاری از افراد مبتلا به کلامیدیا علائم قابل توجهی ندارند. در صورت بروز علائم، این ها اغلب شامل موارد زیر هستند:

  • درد یا ناراحتی در طول رابطه جنسی یا ادرار کردن
  • ترشحات سبز یا زرد از آلت تناسلی مردانه یا واژن
  • درد در پایین شکم

کلامیدیا در صورت عدم درمان می تواند موارد زیر را در پی داشته باشد:

  • عفونت مجرای ادرار، غده پروستات یا بیضه ها
  • بیماری التهابی لگن
  • ناباروری

در صورتی که کلامیدیا در یک زن باردار مبتلا درمان نشده باشد می تواند در زمان تولد به کودک انتقال یابد. کودک ممکن است با بروز موارد زیرهمراه باشد:

  • پنومونی
  • عفونت های چشم
  • کوری

HPV (ویروس پاپیلومای انسانی)

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ویروسی است که می تواند از طریق تماس نزدیک پوست به پوست یا تماس جنسی از یک شخص به شخص دیگر انتقال یابد. سویه های مختلفی از ویروس وجود دارد. برخی از سویه ها خطرناک تر موارد دیگر هستند.

شایع ترین علامت HPV زگیل های دستگاه تناسلی، دهان یا گلو هستند.

برخی از سویه های عفونت HPV می توانند منجر به سرطان هایی جون موارد زیر شوند:

  • سرطان دهان
  • سرطان دهانه رحم
  • سرطان واژن
  • سرطان آلت تناسلی مردانه
  • سرطان رکتوم

در حالی که بیشتر موارد HPV به سرطان منجر نمی شوند، برخی از سویه های ویروس بیشتر از سایرین باعث سرطان می‌شوند. براساس اعلام موسسه ملی سرطان، بیشتر موارد سرطان HPV در ایالات متحده ناشی از HPV 16 و HPV 18 است. این دو نوع سویه ی HPV 70 درصد از کل موارد سرطان دهانه رحم را تشکیل می دهند.

هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد. با این حال عفونت HPV اغلب به خودی خود از بین می رود. همچنین واکسنی برای محافظت در برابر برخی از سویه های خطرناک مانند HPV 16 و HPV 18 وجود دارد.

در صورت ابتلا به HPV، آزمایش و غربالگری مناسب می تواند به پزشک در ارزیابی و کنترل خطر عوارض کمک کند. به دنبال اقداماتی باشید که می توانند برای محافظت در برابر HPV و عوارض احتمالی آن مؤثر باشند.

سیفیلیس

یکی دیگر از عفونت های باکتریایی سیفلیس است. این عفونت عموماً در مراحل اولیه خود ناشناخته می ماند.

اولین علامتی که ظاهر می شود، زخم گرد کوچکی است که به عنوان یک شانکر شناخته می شود. این بیماری می تواند در دستگاه تناسلی، مقعد یا دهان روی دهد و ضمن درد نداشتن، بسیار عفونی است.

علائم بعدی سفلیس می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • بثورات جلدی
  • خستگی
  • تب
  • سردرد
  • درد مفاصل
  • کاهش وزن
  • ریزش مو

در صورت عدم درمان، سفلیس مرحله آخری می تواند موارد زیر را در پی داشته باشد:

  • از بین رفتن بینایی
  • از دست دادن شنوایی
  • از دست دادن حافظه
  • بیماری روانی
  • عفونت مغز یا نخاع
  • بیماری قلبی
  • مرگ

خوشبختانه در صورت تشخیص زودهنگام سفلیس، این بیماری به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می شود. با این حال، عفونت سفلیس در نوزاد می تواند کشنده باشد. به همین دلیل غربالگری همه زنان باردار از نظر سفلیس حائز اهمیت است.

سفلیس اولیه ای که تشخیص داده شده و درمان شود، با آسیب کمتری همراه است.

ایدز

ایدز یا HIV می تواند به سیستم ایمنی بدن آسیب برساند و خطر ابتلا به سایر ویروس ها یا باکتری ها و سرطان های خاص را افزایش دهد. این بیماری در صورت عدم درمان می تواند HIV مرحله 3، موسوم به ایدز را در پی داشته باشد. اما با درمان هایی که در حال حاضر وجود دارد، بسیاری از افراد مبتلا به HIV هرگز به ایدز مبتلا نمی شوند.

در مراحل اولیه یا حاد، علائم HIV می تواند به راحتی با علائم آنفولانزا اشتباه گردد. به عنوان مثال، علائم اولیه می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • تب
  • لرز
  • درد
  • تورم غدد لنفاوی
  • گلو درد
  • سردرد
  • حالت تهوع
  • بثورات جلدی

این علائم اولیه به طور معمول ظرف مدت یک ماه خود را نشان می دهند. پس از آن زمان، فرد ممکن است بدون داشتن علائم جدی یا پایدار تا سالهای طولانی حامل HIV باشد. علائم غیر اختصاصی دیگری مانند موارد زیر ممکن است در افراد دیگر بروز کند:

  • خستگی مداوم
  • تب
  • سردرد
  • مشکلات معده

در حال حاضر درمانی برای HIV وجود ندارد، اما گزینه های درمانی برای کنترل آن در دسترس است. درمان زودرس و موثر می تواند به افراد مبتلا به HIV کمک کند تا برای مدت زمان طولانی مانند افرادی که به HIV مبتلا نیستند، زندگی کنند.

درمان مناسب می تواند احتمال انتقال HIV به شریک جنسی را نیز کاهش دهد. در حقیقت، انجام درمان می تواند میزان HIV در بدن را به سطح غیر قابل تشخیص برساند. بر اساس گزارشات CDC، HIV در سطوح غیر قابل تشخیص قابل انتقال به افراد دیگر نیست.

بدون تست های روتین، بسیاری از مبتلایان به ویروس HIV از ابتلای خود به این ویروس مطلع نخواهند شد. برای کمک به تشخیص و درمان زودهنگام، توصیه CDC بر این است که همه افراد بین 13 تا 64 سال حداقل یکبار آزمایش دهند. افراد در معرض خطر HIV، حتی اگر علائمی نداشته باشند، باید حداقل سالی یک بار نسبت به انجام آزمایش اقدام کنند.

انجام آزمایش رایگان و محرمانه در همه شهرهای بزرگ و بسیاری از کلینیک های بهداشت عمومی دیده می شود. یک ابزار دولتی برای دستیابی به خدمات آزمایش محلی در اینجا موجود است.

با پیشرفت هایی که اخیراً در آزمایش و درمان صورت گرفته است می توان زندگی طولانی و سالمی را با HIV پشت سر گذاشت.

هپاتیت B (Hepatitis B):

هپاتیت B یک عفونت ویروسی کبدی است که از طریق مخاطی و مایعات بدنی مثل خون، منی و مواد جنسی منتقل می‌شود. علائم ممکن است شامل تب، خستگی، بی‌اشتهایی، زردی پوست و چشمان (آیکتر) باشد.